Η πρόταση από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων μας βρήκε σύμφωνους. Θα κάναμε Λαζαράκια. Δεν είναι μόνο υποχρέωσή μας αλλά και καθήκον να τηρούμε τα έθιμα και να μεταφέρουμε στη νέα γενιά την πολιτισμική μας κληρονομιά. Την Παρασκευή 7 Απριλίου οι μανούλες του συλλόγου (και όχι μόνο) έφεραν τη ζύμη και στα τρία διδακτήρια και τα παιδιά, οι μαθητές μας , έπλασαν τα Λαζαράκια.
«Λαζαράκια για τον Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις» συνήθιζαν να λένε παλαιότερα, αφού πίστευαν ότι σύμφωνα με την παράδοση το αναστημένος φίλος του Χριστού είχε παραγγείλει: «Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…»
Στα «Λαζαράκια» δώσαμε το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες.
Μετά το πλάσιμο, ακολούθησε το ψήσιμο και στη συνέχεια κάθε παιδί πήρε το «Λαζαράκι» του, αμπαλαρισμένο σε σελοφάν, μαζί με τη συνταγή και τα λόγια από τα κάλαντα του Λαζάρου.